مي شود با يك نگاه عاشق شد

از طلوع شهر روياها خارج شد

مي شود با يك نگاه شكوفا شد

از جاده آرزوها فارغ شد

مي شود زندگي را از سر گرفت

با گلهاي كوچه رازقي اميد گرفت

مي شود با يك نگاه به دل اميد داد

از باغ آرزوها زندگي را فرا خواند

مي شود با گل آلاله همراه شد

با پرواز پرنده همسفر شد

مي شود با آن يك نگاه لبخند گل را ديد

آن يك نگاه را در باغچه دل ديد

مي شود با يك نگاه جادوي عشق شد

از دنياي خيالي خارج شد

مي شود آري مي شود فقط كافيست پنجره دل را گشود

سلام خوبي سر نمي زني ديگه ؟

برگشتي؟

موفق باشيد

نيلوفر آبي...

سلام

چه وبلاگ جالبي و چه عكس هاي نابي .

آدم كه گريه را پدرانه به ارث داد

يادش به خير باد كه كار ثواب كرد

اگه به نيايش بياييد خوشحال ميشم

خدانگهدار

نيلوفر آبي...

با سلام

مثل هميشه ايمايي گفتي ولي كامل گفتي

التماس دعا

حديث چون و چرا درد سر دهد اي دل پياله گير و بياسا ز عمر خويش دمي

درود

منزل نو مبارك

خوبه ،اونجا همه جور گونه ي گياهي و جانوري محيا است!

نه اينكه اينجا نباشه، ما ذوقش رو نداريم.

مشكل اينه كه ما به شهود نياز داريم. عقلمون مي گه يا بيرون دايره بايد باشه يا داخل دايره.

يكي از دعا هاي پيامبر اين بود : خدايا ، تحير خودت را نصيب من كن.

خوش باشي

سلام

خوش آمدي

عكس ها هم كه مثل هميشه زيبا